kfp.net.pl
Polecamy w Internecie
- wczasy nad morzem - wczasy nad morzem
Nadmorski kurort Łeba! Łeba kwatery noclegi 2024, tanie i komfortowe tylko na wczasy nad morzem - W E J D Ź !
Urlop nad morzem
morze, jeziora, góry, Polska
Roślinność jezior przybrzeżnych i ich otoczenia
15 marzec 2010r.
Jezioro Łebsko, największe z naszych jezior przybrzeżnych, znajduje się na terenie Słowińskiego Parku Narodowego i stąd może posłużyć jako bardzo dobry przykład do omówienia roślinności jezior eutroficznych i ich obrzeży. Jezioro Łebsko ma przy 16,2 km długości i 7,2 km szerokości 7530 ha powierzchni, jest natomiast bardzo płytkie. Jego maksymalna głębokość nie przekracza 6,3 m.
Zbiorowiska roślin wodnych
01 lipiec 2010r.
Zbiorowiska roślin wodnych Na piaszczystym dnie jeziora Łebsko rozwijają się łąki ramienicowe, utworzone z zespołów: Charetum asperae, Charę tum tomento-sae, Charetum contr ariae czy w końcu Ni telle tum obtusae. Na dnie umocowują się także liczne gatunki rdestnic, tworzących własne zespoły, jak np. zespół rdestnicy połyskującej (Potametum lucenis), zespół rdestnicy nitkowatej (Potametum filiformis) oraz zespół drobnych rdestnic - przeszytej i grzebieniastej oraz jezierzy morskiej i zamętnicy błotnej (Parvopotamo-Zanichellietum). Następną, bliższą brzegu jeziora strefę roślinności tworzą zespoły roślin o liściach pływających, przede wszystkim zespół wywłócznika i grążela (.Myriophyllo-Nupharetum). Głównymi gatunkami budującymi to zbiorowisko są wywłócznik okółkowy i grążel żółty oraz dwa gatunki grzybieni, których liście i kwiaty pływają po powierzchni wody. Grzybienie białe to gatunek szeroko rozpowszechniony w jeziorach bogatożywnych (eutroficznych), natomiast grzybienie północne to roślina znacznie rzadsza, znajdowana także w wodach uboższych.
Łęgi olszowe
13 październik 2010r.
Łęgi olszowe Powolne obniżanie się poziomu wód gruntowych prowadzi do dalszych zmian siedliskowych. Skraca się coraz bardziej okres wiosennego podtopienia. Dostęp powietrza do powierzchniowych warstw torfu powoduje ich przetworzenie i humifikację, a bujna roślinność zielna poprzez coroczny rozkład stale wzbogaca glebę w czynne postaci próchnicy. Zanika struktura kęp i dolinek, tak charakterystyczna dla olesu. Zaczynają pojawiać się coraz bardziej wymagające gatunki roślin.
Roślinność strefy brzegowej
15 sierpień 2010r.
Zespoły roślinne poza strefą brzegową Obszar Pobrzeża Słowińskiego i Kaszubskiego należy do najsilniej zalesionych regionów kraju. Lasy zajmują tu ok. 30% ogólnej powierzchni. Największy kompleks leśny, rozciągający się między Wejherowem, Puckiem a Jeziorem Żarnowieckim nosi nawet nazwę puszczy. Jest to Puszcza Darżlubska, znana z pięknych lasów bukowych i bukowo-dębowych. Rozległe lasy porastają także wielkie pasmo wzgórz morenowych, ciągnące się od Koszalina w kierunku Trójmiasta. Lasy towarzyszą również wybrzeżom Bałtyku.
Buczyna pomorska
19 sierpień 2010r.
Buczyna pomorska Lasy bukowe są niewątpliwie najbardziej charakterystycznym elementem krajobrazu Pomorza. Optymalnie rozwinięte w strefie pojezierzy, schodzą także na pobrzeże, gdzie spotkać je można aż po krawędź klifów, a niekiedy nawet na urwistych zboczach ponad plażą.
Lasy
28 listopad 2010r.
Lasy bukowo-dębowe Buk, mający szerszą skalę ekologiczną niż buczyna, jest także ważnym gatunkiem budującym drzewostan acidofilnego lasu liściastego bukowo-dębowego (Fago-Quercetum rozprzestrzenionego na pobrzeżu Bałtyku. Bukowi towarzyszy tu zawsze dąb bezszypuł-kowy. W terenie falistym na ubogim podłożu lasy bukowo-dębowe stanowią charakterystyczny element krajobrazu. Buki i dęby nie są tu wysokie, często mają nisko osadzone i bardzo silnie rozgałęzione korony.
Brzezina bagienna
13 listopad 2010r.
Brzezina bagienna Bardzo bliskie borom bagiennym pod względem siedliskowym i florystycznym są brzeziny bagienne, określane jako zespół Bernie tum pubescentis. Istnieją też wyraźne powiązania dynamiczne i genetyczne między obu tymi zespołami leśnymi, odgrywającymi ważną rolę w krajobrazie pobrzeży Bałtyku. Brzeziny bagienne związane są przede wszystkim z torfowiskami przejściowymi. Ze względu na dużą zmienność warunków siedliskowych, uzależnionych w głównej mierze od stosunków wodnych, można brzezinę spotkać zarówno na obrzeżu torfowiska niskiego, jak i na okrajku torfowiska wysokiego.
Roślinność obrzeży jezior dystroficznych
01 wrzesień 2011r.
W obszarze torfowisk wysokich, a także wśród borów bagiennych spotykamy na pobrzeżu szereg niewielkich jeziorek dystroficznych, o których mówi się, że są „zawieszone w torfie". Ich woda jest czarna, lecz nie z powodu zanieczyszczeń. Włożywszy do wody rękę, widzimy na jej jasnym tle znaczne ilości drobnej zawiesiny torfowej, unoszącej się w wodzie i nadającej jej ów czarny kolor. Jeziorka te należą do grupy jezior skąpożywnych. Nie otacza ich pas oczeretów ani pasmo szuwarów.